Dlaczego TANAP zamyka szlaki na zimę? (FELIETON)

 

„Bezpieczeństwo turystów” to jeden z podawanych powodów utrzymywania omawianego absurdu. Tymczasem ograniczanie wolności ludzi pod pretekstem „dbania o bezpieczeństwo” jest dość charakterystyczne dla systemów totalitarnych. Oczywiście zima w Tatrach bywa bardzo niebezpieczna – niskie temperatury, śnieżyce, wichury i lawiny stanowią poważne zagrożenia. Uważam jednak, że zimowa wyprawa w Tatrach powinna być kwestią indywidualnego ryzyka. Biurokracja niepotrzebnie się wtrąca.

 

Co prawda może dochodzić do wypadków, ale przecież w sezonie letnim również do nich dochodzi i to wbrew pozorom raczej nie w mniejszej ilości. W sezonie letnim mamy znacznie łatwiejsze warunki, ale też o wiele większą frekwencję i to może decydować o gorszych czarnych statystykach, mimo że jest bezpieczniej. Ponadto wypadki nie tylko w górach się zdarzają. Np. na drogach mamy sporo wypadków samochodowych i co – czy powinniśmy zakazać jazdy samochodem, bo to jest niebezpieczne?

 

Poza tym warto dodać, że Słowakom tak naprawdę nie chodzi o bezpieczeństwo turystów. W końcu największe ryzyko otrzymania mandatu (za złamanie okresowego zamknięcia znacznej części szlaków) występuje w nisko położonych rejonach obstawionych leśniczówkami/gajówkami – np. okolice Orawic (Juraniowa Dolina, Bobrowiecka Dolina Orawska), Dolina Białki, czy też Dolina Jaworowa. W efekcie w maju i w pierwszej połowie czerwca znacznie łatwiej otrzymać mandat w miejscach, gdzie nie ma już śladu po zimie niż w wyższych partiach Tatr z dużą ilością firnu i nierzadko również świeżym śniegiem.

 

 

Na dole wpisu zamieściłem zdjęcie (z września 2012) jednej z tabliczek TANAP-u, na której widniał napis -> „Szlak turystyczny jest zamknięty od 1.11 do 15.6 z powodu ochrony tatrzańskiej przyrody” -> zatem taki mamy główny oficjalny powód kultywowania biurokratycznej pamiątki z zamierzchłych czasów komunizmu. Jednak jak już to wspomniałem na początku wpisu, w tym przypadku ochrona przyrody jest pustym sloganem – istnieje tylko teoretycznie. Natomiast w praktyce ciężko dopatrywać się tutaj jakiejkolwiek realnej ochrony przyrody. Bo cóż to za ochrona w sytuacji, kiedy zamykane są głównie niezbyt popularne szlaki, zaś większość najbardziej obleganych miejsc i tras pozostaje otwarta cały rok, włącznie ze schroniskami (z wyjątkiem 1 lub 2) i kolejkami. W dodatku ruch ludzi w okresie od 1 listopada do 15 czerwca stanowi stosunkowo niewielką część całorocznego ruchu turystycznego (coś między 25% a 30% – prawdopodobnie sam sierpień zapewnia większą liczbę ludzi w Tatrach niż cały okres 7,5 miesiąca od 1 listopada do 15 czerwca). Czyli tłok występuje głównie w sezonie letnim, a nie zimowym. Co prawda trochę większy ruch mamy w maju (~10%) i w pierwszej połowie czerwca (~5%), ale to i tak mało w porównaniu do tego, co dzieje się w lipcu i w sierpniu.

 

 

TANAP w okresie od 1 listopada do 15 czerwca oficjalnie „zamyka” ponad 40% swojej tatrzańskiej sieci szlaków turystycznych;

 

Zamykane są głównie szlaki w wyższych partiach Tatr i niektóre raczej mało popularne trasy na niskich wysokościach n.p.m. (przy czym łatwiej otrzymać mandat w niższych partiach Tatr  – nawet poniżej poziomu 1000 m n.p.m. w Juraniowej Dolinie – niż gdzieś na dużych wysokościach);

 

Jednocześnie większość popularnych miejsc i szlaków jest otwarta cały rok, włącznie ze schroniskami (z wyjątkiem Schroniska pod Wagą i chyba również Schroniska Czerwieniec);

 

Ponadto działają sobie kolejki – na czele z kolejką linowo-terenową na Siodełko, której przepustowość sięga poziomu ~1600 osób/h [czyli wg TANAP kolejki wprowadzające tłumy są ok, podczas gdy znikoma liczba osób na niepopularnych szlakach w sezonie zimowym stanowi problem];

 

W okresie od 1 listopada do 15 czerwca – 7,5 miesiąca – występuje niewielka część całorocznego ruchu ludzi w Tatrach (szacuję to na ~27% lub ~28%, z czego ponad połowa przypada na końcowy okres od 1 maja do 15 czerwca) [przypuszczam, że sam sierpień zapewnia większą frekwencję];

 

Prawdziwy tłok w Tatrach rozkręca się od lipca i osiąga szczyt w sierpniu, a tymczasem wtedy „przyroda nie musi już odpoczywać”;

 

Zatem można dojść do wniosku, że TANAP ogranicza zjawisko marginalne, na które po prostu nie ma dużego popytu – po co więc ograniczać coś, co samo się ogranicza? Jaka w tym ochrona przyrody? Co to da, że na niepopularnych szlakach będzie troszkę mniej osób, skoro w tym samym czasie oblegane miejsca pozostają otwarte i kolejki zatłaczają Tatry? W dodatku jaki ma sens ograniczanie małego ruchu zimowego, skoro na tych samych trasach dopuszcza się aktywność w sezonie letnim, kiedy mamy znacznie większy popyt na tatrzańskie wędrówki?

 

We wnioskach można pójść o krok dalej -> na aktywność zimową w wyższych partiach Tatr decydują się głównie nieliczni pasjonaci. Czyli tym absurdalnym przepisem TANAP bardziej walczy z pasjonatami niż chroni przyrodę.