5 miejsc w polskich Tatrach, w których nie ma tłumów turystów

Nie lubisz tłoku? Na myśl o staniu w kolejce na Kasprowy lub pod Giewontem czujesz dreszcze? Przedstawiamy pięć „miejscówek” w Tatrzańskim Parku Narodowym, gdzie nawet w szczycie sezonu znajdziesz ciszę.

Autorem tekstu jest Łukasz Majerczyk, prowadzący portal 601100300.pl

W ubiegłym roku hitem internetu było nagranie kolejki turystów oczekujących wejścia na Giewont (1894 m np.m.). Ludzie cierpliwie czekają w ogonku posuwając się w górę żółwim tempem. W szczycie sezonu, przy pięknej pogodzie na wejście na szczyt trzeba czekać nawet 1,5 h. Tam wykonujemy obrót wokół własnej osi, robimy zdjęcie z Tatrami w tle i schodzimy. I to szybko, bo tłum napiera. Na rozkoszowanie się widokami nie ma czasu.

Podobne sceny można obserwować nad Morskim Okiem. W sezonie dochodzi do sytuacji, że nie ma gdzie usiąść nad brzegiem – wszystkie kamienie zajęli turyści. Bliźniacze obrazki widać w ogonku do kolejki na Kasprowy Wierch – stoi się w nim po kilka godzin, ale to akurat jestem w stanie zrozumieć. Ceny biletów w internecie lub punktach sprzedaży są dużo wyższe niż w kasie w Kuźnicach. Zwycięża pragmatyzm.

Tymczasem mało kto wie, że nawet w szczycie sezonu, gdy kilkadziesiąt tysięcy nóg kroczy po tatrzańskich szlakach, można znaleźć w naszych górach najwyższych urokliwe i pozbawione ludzkiego zgiełku zakątki. Postanowiłem podzielić się z Szanownymi Czytelnikami własnymi spostrzeżeniami na temat najbardziej urokliwych i cichych miejsc w Tatrach.

1.Staników Żleb

fot. Krzysztof Baraniak

Mała dolinka reglowa między dolinami Małej Łąki i Kościeliskiej. By tu dotrzeć, należy iść czerwonym szlakiem z kościeliskiej Nędzowki w stronę Przysłopu Miętusiego. Wiele osób przechodzi tędy nawet się nie zatrzymując – cel jakim są Czerwone Wierchy chyba przesłania urok Żlebu. Tymczasem jest to bardzo klimatyczne miejsce z urokliwymi mostkami – idealne do biegania; często można tutaj spotkać ludzi pomykających na Przysłop i dalej na Wierchy.

Staników słynie też z pięknych widoków. Co prawda nie są to panoramy od prawa do lewa niemniej widać stąd leżące w dole Kościelisko z górującym Pasmem Gubałowskim, a kiedy się odwrócimy na południe ujrzymy masywy Czerwonych Wierchów.

2.Smreczyński Staw

fot. Karol87g/Wikipedia

Chyba najcichsze miejsce nie tylko w Tatrach Zachodnich. Polodowcowe jezioro leży na wysokości 1226 m n.p.m. o 30 minut drogi od zatłoczonego schroniska na Ornaku. W toni stawu odbijają się Ornak (1854 m n.p.m.), Błyszcz (2158 m n.p.m) i najwyższy szczyt Tatr Zachodnich – Bystra  (2248 m n.p.m.).

Jezioro objęte rezerwatem przyrody, jest celem wędrówki mniejszej liczby turystów. Nawet w szczycie sezonu nie jest tu tłoczno. Smreczyńskie widoki rozleniwiają – gdyby nie góry można pomyśleć, że siedzi się nad jeziorem daleko od gór.

3.Dolina Tomanowa

Dolina Tomanowa, fot. Jerzy Opioła/Wikipedia

Odchodzi na wschód od Hali Ornak (1100 m n.p.m.), stanowiąc górne piętro Doliny Kościeliskiej. Otoczona przez masywy Ciemniaka (2096 m n.p.m.), Suchego Wierchu (1860 m n.p.m.), Tomanowego Wierchu (1977 m n.p.m.), Smreczyńskiego Wierchu – trzy ostatnie wchodzą w skład rezerwatu przyrody „Pyszna, Tomanowa, Pisana” i nie są udostępnione dla turystów. Przez dolinę prowadzi jeden szlak – zielony przez Chudą Przełączką (1850 m n.p.m.) na Ciemniak.

Tomanowa ze względu na ograniczony ruch turystyczny i jeden – zresztą dość długi (3,40 h na górę) szlak prowadzący z Hali Ornak na Ciemniaka, zachowała pierwotny charakter puszczy. Hala Tomanowa zarasta lasem od kiedy w 1948 r. wprowadzono zakaz wypasu i rezerwat przyrody. Ludzi tu mało, okoliczne szczyty dumnie górujące nad doliną niemal krzyczą ciszą przerywaną wiatrem i odgłosami orłów. Przyjemnie jest usiąść w zieleni tomanowej hali i rozkoszować się przyrodą. Polecam wycieczkę każdemu, komu zależy na obcowaniu z przyrodą, aniżeli na zdobywaniu szczytów.

4. Wielki Kopieniec

Widok z Wielkiego Kopieńca i Polana Kopieniec, fot. Krzysztof Baraniak

Bardzo niedoceniana góra. Zupełnie bez powodu. Na wysokość 1328 m n.p.m. wchodzi się drogą oznakowaną zielonym szlakiem prowadzącym z Toporowej Cyrhli. Pierwsze co rzuca się w oczy to Skupniowy Upłaz z turystami wędrującymi na Halę Gąsienicową. Od prawej strony Giewont, Czerwone Wierchy, Kasprowy Wierch, otoczenie Hali Gąsienicowej. Na północy  Podhale, a dalej Pieniny, Gorce, Beskid Wyspowy. W dole świerkowa zieleń Doliny Olczyskiej z szumiącym wywierzyskiem Olczyskiego Potoku. Tyle szczęścia po zaledwie 1,10 h marszu…

Szczyt Kopieńca to jedno, ale Hala Kopieniec (1250 – 1328 m n.p.m.) też jest urokliwa. Kiedyś wypasano tu owce, aż w latach 60. XX wieku całkowicie wypasu z powodu erozji stoków Kopieńca – racice owiec skutecznie zniszczyły glebę. Obecnie tzw. wypas kulturowy prowadzony jest tylko na samej Polanie Kopieniec, a zbocza góry znów porasta las. W lecie na halę polecam wybrać się całą rodziną. Rewelacyjnie prezentują się ogromne masywy Żółtej Turni (2087 m n.p.m.) i Świnicy (2301 m n.p.m.). Wyglądają jakby z ciekawością obserwowały to co się dzieje pod Kopieńcem.

5. Nosal popołudniową porą

fot. Krzysztof Baraniak

Kojarzony z nieczynnym wyciągiem, trasą slalomową i korkami na dojeździe do parkingów przy ulicy Oswalda Balzera. To zimą. W lecie Nosal stanowi wdzięczny cel wędrówek początkujących turystów. Z Kuźnic żółtym szlakiem idzie się 30 minut. Na skalistym wierzchołku dość miejsca by usiąść i podziwiać panoramę od Giewontu po Koszystą.

Nosal (1206 m n.p.m.) w ciągu dnia odwiedza sporo turystów, dlatego zachęcam do odwiedzin popołudniu lub pod wieczór  – można wówczas zobaczyć cudowny zachód słońca. Wówczas krwawo zachodzi na Tatrami blaskiem muskając trawy Czerwonych Wierchów, złowrogą północną ścianę Giewontu, a granity szczytów Orlej Perci nurza ostatnimi promieniami ciepła. Ten widok sprawia, że na Nosalu chce się siedzieć bez końca.

A Wy macie swoje propozycje cichych, wolnych od tłumów turystów miejsc? Podzielcie się w komentarzach!

Autor: Łukasz Majerczyk/www.601100300.pl

Tagi: cisza lato poradnik spokój Tatry tłumy turyści turystyka