11 kw. 2015
Nie żyje Janusz Kurczab, wybitny polski himalaista
W wieku 78 lat zmarł Janusz Kurczab – himalaista, taternik, kierownik licznych wypraw w najwyższe góry świata, autor artykułów i książek o tematyce górskiej.
W latach 60. Kurczab uczył wspinaczki Jerzego Kukuczkę, pierwszego polskiego zdobywcę wszystkich ośmiotysięczników. Sam wspinał się w Tatrach, Alpach, Hindukuszu, Karakorum i Himalajach. Zasłynął poprowadzeniem przełomowej drogi na Filarze Kazalnicy w 1962 roku.
Dał się poznać nie tylko jako świetny alpinista, lecz również kierownik wypraw. Dowodził m.in. narodowej ekspedycji na K2 w 1976 roku, podczas której wytyczył nową drogę do wysokości 8400 m n.p.m.
Janusz Kurczab był też świetnym szermierzem. Dwa razy indywidualnie, a 14 razy w drużynie zdobywał mistrzostwo Polski w szpadzie. W 1960 roku reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich.
Poza działalnością sportową, zajmował się publicystyką. Był autorem wielu artykułów i książek o tematyce górskiej, wśród których wymienić można m.in. „Filar Kazalnicy”, „Na szczytach Himalajów” (wraz ze Zbigniewem Kowalewskim), „Najpiękniejsze szczyty tatrzańskie”, „Polskie Himalaje”.
W marcu 2015 r. otrzymał Super Kolosa – nagrodę dla eksploratorów i podróżników przyznawaną za całokształt dokonań.
Osiągnięcia wspinaczkowe (za: Wikipedia.org):
Tatry
1962 – nowa droga na filarze Kazalnicy (wraz z Eugeniuszem Chrobakiem, Zygmuntem Andrzejem Heinrichem i Krzysztofem Zdzitowieckim),
1964 – nowa droga Wielkim Ściekiem na północno-wschodniej ścianie Kazalnicy (z Samuelem Skierskim i Andrzejem Skłodowskim),
1964 – nowa droga na wschodniej ścianie Młynarczyka (z Wojciechem Biedermanem i Maciejem Pogorzelskim),
1970 – nowa droga na północno-wschodniej ścianie Małego Młynarza (wraz z Wojciechem Kurtyką i Michałem Gabryelem),
1971 – Wielki Ściek na północno-wschodniej ścianie Kazalnicy – pierwsze przejście zimowe.
Łącznie około czterdziestu pierwszych przejść.
Alpy
1963 – Monte Civetta (Punta Tissi) – pierwsze polskie przejście drogą Philipp-Flamm (razem z Ryszardem Szafirskim),
1963 – trzecie przejście Filara Wiewiórek na Cima Ovest di Lavaredo (razem z Ryszardem Szafirskim),
1967 – Les Droites – wytyczenie nowej drogi lewym filarem północno-wschodniej ściany (wraz z Maciejem Kozłowskim),
1971 – Aiguille Noire – pierwsze polskie przejście drogą Ratti-Vitali (razem z Wojciechem Kurtyką),
1973 – Mont Blanc – pierwsze polskie przejście drogą Major na wschodniej ścianie (razem z Barbarą Kozłowską, Jerzym Kukuczką i Markiem Łukaszewskim).
1964 – Tofana di Rozes – pierwsze przejście zimowe direttissimy południowej ściany drogą Stössera, partnerzy Jerzy Krajski, Ryszard Rodziński i Ryszard Szafirski,
1969 – Cima Scotoni – drugie przejście zimowe drogi Ivano Dibony (z Andrzejem Mrozem),
1971 – Wielki Filar Narożny Mont Blanc – pierwsze przejście zimowe (wraz z Andrzejem Dworakiem, Andrzejem Mrozem i Tadeuszem Piotrowskim,
1973 – Marmolada – pierwsze przejście zimowe drogi Via dell’Ideale na południowej ścianie (razem z Jerzym Kukuczką, Marianem Piekutowskim, Januszem Skorkiem i Zbigniewem Wachem).
Hindukusz i Karakorum
1972 – Noszak – pierwsze przejście 1500-metrowej ściany południowo-zachodniej w stylu alpejskim,
1974 – Ghenta Sar (7090 m n.p.m.) – pierwsze wejście (samotnie)
1974 – Shispare – pierwsze wejście
1976 – K2 – zaawansowana próba poprowadzenia nowej drogi zakończona na wysokości 8400 m n.p.m.