„Orla Perć – Bezpieczeństwo. Przygotowanie. Sprzęt” (FILM EDUKACYJNY)

Całość Orlej Perci oznakowana jest na czerwono, w trudniejszych miejscach wyposażona jest w ciągi stałych stalowych ułatwień, takich jak łańcuchy, klamry i drabinki. Zwykle przejście Orlej Perci dzieli się na dwie lub trzy jednodniowe wycieczki, wykorzystując szlaki dojściowo-zejściowe.

 

Trasa przeznaczona jest dla najbardziej wprawnych i doświadczonych turystów – takie były założenia jej pomysłodawców już na początku XX wieku. W późniejszych latach coraz bardziej intensywny rozwój turystyki sprawił, że zatracono ten respekt i Orla Perć z trasy elitarnej zmieniła się w bardzo popularny szlak. Rezultatem tej zmiany jest tragiczna statystyka: od 1909 do 2014 roku na Orlej Perci (wraz ze szlakami dojściowymi i z odcinkiem Zawrat–Świnica) doszło do 122 wypadków śmiertelnych. Przyczyną wielu z nich jest niewystarczające przygotowanie (sprzętowe, kondycyjne bądź techniczne).

 

Najczęstsze przyczyny wypadków to: poślizgnięcia na płatach śniegu, mokrych lub zalodzonych skałach (59%), pobłądzenia (26%), zasłabnięcia i zachorowania (9%), spadające kamienie (3%).